Zmiana przestrzeni
Przełom lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych artystka spędziła w Kanadzie, co zaowocowało radykalnym uwolnieniem możliwości twórczych. Prace charakteryzują się potężną siłą – demolującą wyobrażenia odbiorców o sile fizycznej twórcy. Kanada to poszukiwania artystyczne w kierunku bardziej monumentalnym. Dzieła są masywne, silne, malowane na ogromnych, pochodzących ze złomowiska stalowych blachach. Micherda-Jarodzka używa tu recyklingu jako materii twórczej. Zaczyna rozbijać klasyczną formę obrazu poprzez wykorzystywanie własnoręcznie wykonanych z betonu trójwymiarowych elementów. Przestrzenność obrazów wprost nawiązuje do rzeczywistości, która ją tam otaczała – w pracach pojawiają się elementy liter, język bez składni.